Πίσω στα τέλη του 1800, ο William Pate εφευρέθηκε και κατοχυρώνει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το καπάκι μπουκαλιών 24 δοντιών. Το καπάκι των 24 δοντιών παρέμεινε το βιομηχανικό πρότυπο μέχρι τη δεκαετία του 1930.
Μετά την εμφάνιση αυτόματων μηχανών, το καπάκι της φιάλης τοποθετήθηκε αυτόματα εγκατεστημένος σωλήνας, αλλά κατά τη διαδικασία χρήσης του καπακιού 24 δοντιών βρέθηκε πολύ εύκολο να εμποδίσει τον εύκαμπτο σωλήνα της αυτόματης μηχανής πλήρωσης και τελικά σταδιακά τυποποιήθηκε στο σημερινό καπάκι 21 δοντιών.
Η μπύρα περιέχει μια μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα και υπάρχουν δύο βασικές απαιτήσεις για το ανώτατο όριο, το ένα είναι μια καλή σφραγίδα και η άλλη είναι να έχει κάποιο βαθμό απόφραξης, ο οποίος συχνά αναφέρεται ως ισχυρό καπάκι. Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των πτυχών σε κάθε καπάκι θα πρέπει να είναι ανάλογος προς την περιοχή επαφής του στόματος του μπουκαλιού για να εξασφαλιστεί ότι η επιφάνεια επαφής κάθε πέλματος μπορεί να είναι μεγαλύτερη και ότι η κυματιστή σφραγίδα στο εξωτερικό του καπακιού αυξάνει την τριβή και διευκολύνει το άνοιγμα, με το 21-δόντι καπάκι μπουκαλιών να είναι η βέλτιστη επιλογή για να ικανοποιήσει αυτές τις δύο απαιτήσεις.
Και ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο αριθμός των οδοντωμάτων στο καπάκι έχει 21 έχει να κάνει με το ανοιχτήρι μπουκαλιών. Η μπύρα περιέχει πολύ αέριο, οπότε αν ανοίξει ακατάλληλα, είναι πολύ εύκολο να βλάψετε τους ανθρώπους. Μετά την εφεύρεση του ανοιχτήρι φιάλης που ισχύει για να ανοίξει το καπάκι της φιάλης και μέσα από τα δόντια πριόνι συνεχώς τροποποιήθηκε και τελικά καθορίζει ότι το καπάκι της φιάλης για το καπάκι φιάλης 21-δοντιών, το ανοιχτό είναι το πιο εύκολο και ασφαλέστερο, οπότε σήμερα βλέπετε όλα τα καπάκια μπουκαλιών μπύρας να έχουν 21 ανελήψεις.
Χρόνος δημοσίευσης: Νοέμβριος-02-2023